Aupa guztioi! Aurkitu dut, inoiz irakurriko duzun gauzarik okerrena!
Twitterren, Amanda Wong fondo artistak irakurri zuen New Yorkekoa Anthony Lane film kritikariak Pixarren animaziozko arrakasta arrakastatsuaren berrikuspena The Incredibles 2 eta atsegina izan zen masa kontsumo gehiago lortzeko. Adeitsua, baina hori ere ezin dut inoiz ikusi.
arnasa hartzen du azaletik
Hona hemen Lanek erregistro aldizkari hartako familiako film dibertigarri honi buruz esandakoa:
Holy crap, ZER dago The New Yorker-ek The Incredibles 2 filmari buruz egindako berrikuspenarekin? Gordina. pic.twitter.com/2PCVW4BQga
- Amanda Wong (@amandawtwong) 2018ko ekainaren 19a
Orain, badakizu zer den, ez dago gaizki animaziozko pertsonaiek erakartzen dutenik. Ez da horren lotsagarria izan nahi. Ez, hemen buru beldurgarria da horregatik Lane-k itxuraz sentitu behar zuela filmaren kalitatearekin edo argumentuarekin zerikusirik ez duten behaketa oso sexualizatu horiek.
Itxaron, itxoin. Hobera egiten du, hau da, izugarri okerrago esan nahi dut. Hona hemen Lane-k bere berrikuspenaren hasierako esaldia:
Arau orokor gisa, bikotekide batek besteari gogoz oihukatzen dion ezkontzak, Trampoline me !, inbidia eta ikara besterik ez ditu eragiten.
Beno, ados.
Gogoratuko nizuke film honek PG kalifikazioa duela, Lane jauna. Ez dakit ziur zergatik jarraitzen duen zure buruak hona:
Etsita nago, aipatutako ekintza, jendez gainezka dagoen hiri batean zehar dabilen eta bere bidean dena eraisten ari den zulagailu erraldoi baten bilaketa maniatikoa besterik ez dela, atea ezkutuan itxita dagoen arratsaldeko ezkontza boudoirrean baino.
Zergatik sentitzen duzu irakurle publikoari kontatzeko beharra New Yorkekoa horri buruz.
Gutxienez ez du Elastigirl aipatzen liztor-gerriko gisa , Nik uste dut, liztorrik ez behintzat, baina, gaizki pentsatu nuen. Orduan, berrikuspena irakurtzen jarraitu nuen.
Indartsua da eta luzea da; harkaitzek kolpeak jota egotea baino ez du haserretzen behatza zapuztuz, eta berak berdindu egin dezake gizakiaren krepe batean edo, normalean gerrian liztorra bada ere, enborra paraxuta erabilgarri batean zabaldu dezake.
Lane-k aurrera egiten du, hasiera on honen ondoren, jatorrizkoarekiko zuen maitasunaz rapsodikoa bihurtzen Sinestezinak— film horren aurrean zuen jarrerak antzinako egiptoar batek Ra eguzki jainkoarekin zuenaren antza zuen, eta hurrengo paragrafoen artean kateatze hitza eta mendi magal silbanoaren esaldia erabiltzea lortzen du. Hau da, ulertu beharrekoa, Artea ezagutzen duen kopeta handiko zinema kritikari intelektuala.
Berrikuspenak berehala jarraitzen du eta normaltasun osoz normaltasunez Lane berriro Elastigirlrekiko eta bere aktiboarekiko obsesiora itzuli arte, horri esker gure irrika ito zuen hitzak idazteko aukera ematen du (Lane da hizki konbinazio berezi hau erabiltzen, Google-ren arabera ) eta super-amaren heroiaren jantzi argia iruzkintzeko:
Lehenik Mad Men etorri zen, bere garaiko ekipamenduak eskaintzen zituena, baina trajeak, keak, galtzerdiak, whisky edalontziak, Sinatra albumak eta gainerako tresnak irrikatzen gintuzten gizartea gogoraraziz. behin apaindu zuten, zapalkuntzak aldi baterako eta instituzionalekin, eta erdi ezkutatutako etsipenekin. Incredibles 2-ek ia ezin ditu hauen jabetzakoak izan, ez ikuslegoaren ume txikiekin, baina egin dezakeena, dilema adierazi gabe ere, irtenbide bat eskaintzea da. Horregatik, Helen ikustera, lanera bizkorrago abiatuta, justu abandonatutako gizonarengandik urrun, bere maskara beltza, bere botak altu luzeak eta bere jantzi indartsua, bigarren larrua bezain estua.
Horren ondoren, Wong-ek goian nabarmendu zuen paragrafoari ekingo dio. Honen inguruan arreta deitzen dizuet berriro:
Amak aitatxorengana makurtu eta xuxurlatu zuelako, ni bakarrik al naiz, ala Incredible andreak Anastasia bezalako itxura du 'Grey berrogeita hamar tonuan?' Badakizu, Gela Gorrian dagoen neska, azotearekin eta guzti? Eta aitatxok bere freskagarri sosa ondo altxatu zuen magalean eta, Sinestezina jauna bezala, oso gogor saiatu zen aljebra pentsatzen. Aitak gerora nola erreakzionatuko duen, Helenek eta Euskyn ahostunek Evelyn desegin eta hitz egiten duten bitartean, emakumez emakume pentsatzen dut, baina kontuz krispetak hegan egiten dituzten bitartean.
Badakizu zer, eztabaida dago azken esaldi honen inguruan are esan nahi du Mary Sue langileen artean, baina aukeretako bat ere ez da bikaina. Aitak zerbait desegokia egiten al du krispetekin? Amak krispetak botatzen ote dizkio aitari, pantailan elkarrekin hizketan ari diren bi emakumeren ikusteak izugarri pizten baitu, zigortu egin behar dela? Begiak lixiba itxi behar ditudala sentitzen dut. Sentitzen dut galdera hauek kontuan hartzeagatik.
Galdera azkarrago batzuk ditut The New Yorkekoa : zer da benetan infernu freskoa berrikuspen hau, eta nola dira Lane-ren iruzkinak urrunetik egokiak edo Pixar-ekin erlazionatuak The Incredibles 2 ? Nola argitaratu zen berrikusi gabe, argitalpen zorrotz eta orraztuenetako bat eta ustez argitalpen handienetako bat izan behar duena?
Etzan joan behar dut.
Alizia herrialde miresgarrian medikua
Izugarri gustatuko litzaidake THE INCREDIBLES 2 garaian hain barregarria izan zen jaunarekin hitz egitea, orduko geroago ezin izan zuen bere idatzizko kritikatik kanpo utzi.
- Scott Wampler ™ (@ScottWamplerBMD) 2018ko ekainaren 19a
Uste dut Anthony Lane-ren argazki bat dugula Pixar film batean bi emakume hizketan ikustean ... pic.twitter.com/Fk9W1hmRpT
- Will Goss (@williambgoss) 2018ko ekainaren 19a
(bidez New Yorkekoa , irudia: Pixar)
